شته

شته ها از آفات مهم و بسيار زيان بار گياهان زراعي، باغي، جنگلي و فضاهاي سبز هستند و به دليل تغذيه از شيره ميزبان، ترشح عسلك، آغشته ساختن شاخ و برگها كه به جذب گرد و غبارو دوده و برخي از قارچهاي ساپروفيت منجر ميشود و نهايتاً اختلال فتوسنتز را در پي دارد، نقش بزرگي در ضعف و پژمردگي و احياناً مرگ و مير ميزبانها ايفا مينمايند، ضمن اينكه بسياري از بيماريهاي ويروسي را انتقال داده و موجبات حمله آفات ثانوي مانند پوستخوارها و چوبخواران به درختان را فرا ميسازند . به جرات ميتوان ادعا نمود كه كليه درختان و درختچه و گياهان زينتي، فضاهاي سبز با شدتهاي متفاوت در معرض تهاجم شتهها قرار دارند . از آنجاي كه تكثير اين گروه از حشرات عمدتاً بصورت غير جنسي و سريع صورت ميگيرد، در مدت زمان كوتاهي ميتواند يك عدد شته به صدها و شايد هزاران عدد تكثير يافته و ضعيت نامناسبي را براي ميزبانها بوجودآورد . يك گونه شته ممكن است تنها يك به ميزبان متكي بوده ويا اينكه طيف ميزباني وسيعي داشته باشد. هر ميزبان نيز ممكن است توسط يك گونه و يا گونههاي مختلفي مورد تهاجم قرار گيرد.

کنترل:

به محض مشاهده اولین نشانه های افت بایستی شتشو با صابون انجام شود .

طریقه شتشو :

با اب و صابون کشاورزی و یا ریکای بدون رنگ با غلظت یک تا سه در هزار به تنهایی و یا همراه با سولوپتاس دو در هزار هر چند روز یکبار و یا ترکیبات گوگردی مانند

گو گرد پتاسیم ، سولفوگان به صورت کاملا کارواشی درخت شسته شود به طوری که اب از درخت چکه کند.

مبارزه شیمیایی